Starszy pies wymaga od człowieka dużej ilości uwagi oraz pewnej empatii. Nie każdy wie jak się zająć takim psiakiem, a wiele osób również nie rozumie, że w pewnym wieku pies ma konkretne potrzeby.

W stosunku do ludzkiego, psie życie trwa bardzo krótko. Człowiek żyje z psem i czasami trudno zauważyć ten postęp czasu. Moim zdaniem to bardzo trudny temat. W schroniskach jest bardzo dużo psich staruszków. Wiele trafiło tam dlatego, że – nie można tego ukryć – nie są już fajnymi, młodymi psiakami. Starszy pies ma inny poziom energii, inne potrzeby, a zajmowanie się nim może być problematyczne.

Jak rozpoznać pierwsze oznaki starości?

Tak naprawdę trudno jednoznacznie określić, kiedy nasz pies staje się staruszkiem. Oznaką sędziwego wieku mogą być siwe włosy, ale niektóre psy zaczynają siwieć naprawdę wcześnie. Nie każdy psi senior jest od razu powolny, senny i bez energii. Wiele psów do późnego wieku lubi się bawić i zachowuje młodzieńczą radość. Wszystko zależy od naszego psa i tego, w jaki sposób zajmowaliśmy się nim w młodości.

Nie da się jednak ukryć, że wraz z postępem wieku psu może przechodzić ochota na aktywności fizyczne. Coraz więcej czasu spędza na odpoczynku niż rozrywce. Występuje zmniejszona chęć do biegania, skakania, szarpania i przeciągania.

Mogą się również pojawić dodatkowe problemy. Często starsze psiaki mają gorszy słuch lub wzrok. Wystąpić mogą również początkowe objawy demencji starczej, czyli nasz pies może zapominać. Przestaje poznawać naszych znajomych, zapomina niektóre polecenia i tak dalej.

Choroby psiej starości

Starsze psy są bardziej narażone na różne choroby. Do najczęstszych należy zwyrodnienie stawów oraz kręgosłupa. Występują również choroby serca obniżające wydolność ruchową psa.

Za słabsze widzenie może być odpowiedzialna zaćma, ale może to być również następstwo cukrzycy, niewydolności nerek lub wątroby. Psi seniorzy mogą również często mieć problemy z chorobami dziąseł i zębów, co powoduje dyskomfort oraz utrudnia spożywanie pokarmu.

Jak widać, bycie psim staruszkiem może być trudne. Nie tylko pies traci młodzieńczą energię, ale również jest narażony na wiele chorób i dolegliwości. Ryzyko jest duże i dlatego tak tragiczne są wszelkie informacje o osobach, które starszego psa oddają. Oddają do schroniska lub poszukują innego przewodnika w internecie.

Naprawdę nie ma żadnego usprawiedliwienia dla takiego działania. Żyć wiele lat razem z psem tylko po to, aby oddać go na starość? Właśnie wtedy, kiedy pies najbardziej potrzebuje swojego człowieka? Straszna sprawa szczególnie wtedy, jeśli pies cierpi na demencję. Zapomina o wszystkim i najczęściej właśnie ukochany człowiek jest ostatnim elementem, o którym pamięta.

Na stronie http://nieludzkastarosc.org/kalendarz-seniora można sprawdzić orientacyjny wiek swojego psa – taka ciekawostka. Legion ma 41 lat już :)

Jak troszczyć się o psa?

Nie bez powodu mówi się ”lepiej zapobiegać niż leczyć” – to hasło ma w sobie wiele prawdy, która dotyczy również psów. Problemy sędziwego wieku mogą być uniknięte lub przynajmniej możemy złagodzić objawy.

Przede wszystkim dieta

Dieta jest najważniejszym elementem życia psa i mogą to powtarzać w każdym wpisie nawet, zresztą bardzo często o tym wspominam. Dieta, dieta i jeszcze raz dieta. To czym żywimy psa przez całe jego życie ma bezpośrednie przełożenie na jakość tego życia w okresie starości. To, że obecnie ”czapi” nie powoduje problemów zdrowotnych psa nie oznacza, że nie zrobi tego na starość.

Młody organizm psa jest sobie w stanie poradzić z wieloma szkodliwymi czynnikami, więc może zachować zdrowie. Starszy pies traci takie zdolności i zła karma może być dla niego zabójcza.

Zdrowa dieta z dodatkiem suplementów (jeśli nie potrafimy / nie możemy dostarczyć ich z normalnego pożywienia) to pierwsza rzecz, o którą musimy się zatroszczyć, jeśli chcemy mieć zdrowego psa do późnej starości. Im wcześniej zaczniemy podawać dobre jedzenie tym lepiej. Pamiętajmy, że nigdy nie jest za późno na zmianę.

Starość nie radość, jak to mówią. Nie da się całkowicie wyeliminować problemów związanych z wiekiem, ale można się starać je złagodzić.

Aktywność dla psa

Ruch dla psa również jest ważny. Bieganie, długie spacery, skakanie, szarpanie i tym podobne. Pies, który jest ”fit” na pewno ma większe szanse na zdrowie w późnym wieku niż psi tłuścioszek. Nawet starsze psy powinny mieć zapewnioną dawkę ruchu, o ile ich zdrowie na to pozwala.

Bardzo ważne są również wszelkie zabawy edukacyjne. Bardzo wiele się mówi o zbawiennym wpływie np: krzyżówek na zdrowie osób starszych. Ćwiczenie umysłu zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób związanych ze zdolnościami naszego mózgu. Podobnie jest z psami.

Jeżeli chcemy więc, żeby nasz pies był zdrowy i fizycznie i psychicznie do końca swojego życia to jak najszybciej zacznijmy ćwiczenia umysłowe. Na rynku dostępnych jest sporo różnych zabawek edukacyjnych. Możemy również stworzyć własne zabawy – w internecie jest sporo różnych propozycji.

Bardzo ważna dla psów starszych jest praca węchowa, szczególnie jeśli mają problemy ze wzrokiem (często powoduje to wyostrzenie się zmysłu węchu u psa). W młodym wieku dla psiaka idealne będzie tropienie, praca na śladzie, nosework lub mata węchowa. Natomiast domowe zabawy węchowe (jak mata węchowa lub po prostu ukrywanie przysmaków pod różnymi przedmiotami) mogą być świetne nawet dla bardzo starych psiaków. Tego typu rozrywki nie wymagają dużej ilości energii lub poruszania się, a na pewno pomogą psu w dobrym samopoczuciu.

Najważniejsze jest, aby starszego psa nie spisywać na straty. Wiele osób robi tak, że jak już stary pies się położy to nikt mu nie przeszkadza. Pies leży, bo nie ma tyle energii, ale nadal potrzebuje naszego zainteresowania.

Regularna opieka weterynarza

Ogromie ważne jest to, aby starszy pies był pod stałą opieką weterynarza. Bardzo, naprawdę bardzo dużo osób olewa to i wszelkie psie problemy zwala na ”starość”. Nie można tak robić, ponieważ opieka lekarza może pozwolić psu komfortowo spędzić ostatnie lata. Nie na cierpieniu, ale w miarę dobrej kondycji.

Oczywiście wypadałoby, aby pies był pod opieką weterynarza całe życie, a nie tylko na starość. Wiele problemów można wykryć wcześniej, a to pozwoli zniwelować złe skutki choroby. Przykładowo my odkryliśmy u Legion lekkie zwyrodnienie stawów, a dzięki temu, że wykryliśmy to wcześnie to możemy jej pomóc.

Jeśli nie zrobilibyśmy badań to na starość okazałoby się, że Legion ma ogromne problemy ze stawami. Oczywiście nadal może tak się stać – trudno oszacować jak będzie postępowała choroba. Natomiast możemy się postarać jej ulżyć i wiemy na czym warto się skupić oraz na co uważać.

Tak dorastał Levi – ma dopiero 1,5 roku, a już tak się zmienił. Bardzo łatwo jest żyć z psem i nie zdawać sobie sprawy z postępu jego wieku. Psia starość bardzo często wydaje się odległym tematem, a wcale tak nie jest. Warto już teraz zatroszczyć się o zdrowie swojego psa :)

Nieludzka starość

Ten wpis powstał w nawiązaniu do naszego wsparcia dla kampanii Nieludzka Starość. Może się wydawać, że mamy młode psy, więc temat psiej starości jest dla nas odległy, ale nic dalszego od prawdy. Psia starość to coś, co dotyczy każdego przewodnika psa – nawet małego szczeniaczka.

Od tego, jak będziemy traktować naszego psa przez całe życie będzie zależała jego starość. Jeśli będziemy robić wszystko, aby nasz pies był zdrowy oraz sprawny fizycznie i psychicznie to mamy szansę, że nasz pies do ostatnich dni będzie żył komfortowo. Natomiast jeśli olejemy sprawę, to możemy skazać psiaka na cierpienie. Nie chcę nikogo straszyć, ale tak jest.

Dbajmy więc o nasze psiaki i teraz i w późnym wieku. Tutaj znajdziecie informacje o psie profilaktyce, czyli jakie badania warto zrobić psiemu staruszkowi.